Op dezelfde dag worden in dezelfde stad twee baby’s in een sporttas vervoerd. Daar houdt de overeenkomst op.
Op de eerste januari zaten in Kampala twee baby’s in een sporttas. Allebei waren ze net een. Allebei werden ze gedragen door hun vader. Tijd, plaats en handeling waren hetzelfde. Alleen het universum was anders.
Danababy had een lichtblauw jurkje aan. Gesteven witte polkadotten en een strik op de rug – haar oma kocht het op een Franse brocante. Ze zat bovenop haar zonwerende zwempak en een stapel handdoeken. De handjes met kuiltjes waar knokkels komen, bungelden langs de tas. Over de tasrand heen keek ze even guitig als haar vader die met bekijks zijn dochter over het terras naar het pierebadje droeg. “Als je dat als Afrikaan probeert, houden ze je aan”, lachte een Oegandees.
Virginiababy droeg een goor gewassen rompertje met spuug en poep erop. Daaromheen was een doek gewikkeld alsof ze nog voor kerstkind moest spelen. Dan nog een wikkeldoek – niet om haar warm te houden, dat hoefde niet meer. Ze was tot op het bot koud.
Was Dana in de tas haar vaders paradepaardje. Virginia mocht niet worden gezien.
Virginia werd een week eerder ziek. Diarree, overgeven, alsmaar warmer en steeds minder wakker. Toen haar moeder haar naar het ziekenhuis bracht, was er niet veel meer te doen. Virginia ging dood.
Haar vader is loonarbeider. Nu eens sjouwt hij hier, dan weer daar, een vast inkomen heeft hij niet en het ziekenhuis kan hij eigenlijk niet betalen. Nu was zijn meisje dood en moest hij haar begraven. Niet in Kampala. In Teso-grond, honderden kilometers noordelijker, waar hij en zijn vrouw zijn geboren.
De baby kon alleen mee uit het ziekenhuis via het mortuarium, in een lijkkistje. Maar voor de extra rekening van het mortuarium, noch voor een doodskist had de vader geld. Dus kocht hij de meelevende dokter om. Die liep weg zodat hij zijn baby ongezien in zijn sporttas kon stoppen.
Bij de uitgang had hij vijfduizend Shilling nodig om de bewakers opzij te laten kijken. Van daar tot in Teso-land was het bidden dat op straat en in het taxibusje niemand hem zou vragen zijn tas open te maken. De vader van Virginiababy had geluk en werd niet tegengehouden.
***
Twee baby’s in een sporttas verscheen in Internationale Samenwerking februari 2008