Een slapende visser wordt gewekt door een witte man. ‘Visser ga de zee op. Dan vang je nog meer vis.’ De witte man begrijpt niks van het paradijs.
Een verhaaltje over Afrika. Een visser ligt te slapen in de schaduw van een palm, als er een witte man aan komt. De witte man zegt: “Jambo, hallo visser, waarom ben je niet met je boot op zee?”
De visser antwoordt: “ik heb vanmorgen al een vis gevangen.”
Dan zegt de witte man: “Als je nou wat langer uit vissen gaat, vang je misschien nog wat.”
“Waarom?” vraagt de visser. “Ik heb al gegeten. Meer dan 1 vis kan ik niet op.”
“Dan kun je wat verkopen.”
“Waarom zou ik dat doen?”
“Dan kun je over een tijdje een net kopen.”
“Waarom zou ik een net kopen?”
“Dan vang je nog veel meer.”
“Waarom zou ik veel meer moeten vangen?”
“Dan kun je straks iemand voor je laten werken. Dan hoef je niks meer te doen en kun je de hele dag lekker luieren.”
De visser keek de bezoeker onbegrijpend aan.
“Dat doe ik toch?”
Op het zand van Zanzibar zat ik met mijn lief in restaurantje. Drie witte muren omarmden drie tafels, een barretje en een keuken. Het dak van gras hield de zeewind niet buiten. Maar het water van de Indische oceaan was zeker 37 graden en zwoel was ook de lucht.
Het was half negen. Na een feestelijke viscurry vroegen we om een toetje. De jonge kok die ook ober is schudde zijn hoofd. Geen nagerechten.
“Misschien heb je wat fruit?”
De ober-kok schudde zijn hoofd, een tikje geërgerd nu. Dacht de klant dat-ie gek was? Natuurlijk had hij fruit. De kokosnoten hingen boven zijn hutje. Even verderop struikel je over mango’s en papaya’s. Zanzibar is als de tuin uit het paradijs en bijna elke boom draagt iets lekkers.
“Ik heb geen zin meer. I am tiredie.” En de ober-kok legde zijn hoofd op onze tafel.
Lief probeerde nog: “Maar ik betaal je goed geld voor een mango in partjes op een bordje?”
De ober-kok bracht alleen nog de rekening, sloot de tent en ging slapen.
Wie heeft eigenlijk bedacht dat iedereen ontwikkeling wil?
***
Iedereen ontwikkeling verscheen 6 februari 2008 in De Pers