# 46 Verveling en sensatie

Wanneer het leven minder onzeker wordt, neemt de behoefte aan sensatie toe. Of niet?

Een Rwandese vriend kwam op bezoek in Amsterdam. Toen Deo op het Centraal Station met zijn koffers de trap afliep, struikelde hij. Terwijl hij de hal in tuimelde, snelden mensen toe. Niemand lachte. Geen kring kijkers om hem heen. Alleen een paar helpende handen. Deo kon er niet over uit: dat hij niet het middelpunt werd van een schaterende menigte. Was hem dit in Afrika overkomen, dan was hij alleen gelaten en uitgelachen.

Ik denk aan Deo als ik een essay van Cyrille Offermans lees. Het gaat over Nederlandse kinderen die opdringerig zijn en jengelen, over “brutale, agressieve jongeren die aan god noch gebod een boodschap hebben” en over hun Nederlandse ouders die ongeremd, lomp en egocentrisch zijn – van opvoeden geen benul.

De “structurele oorzaak” van het wangedrag ligt volgens Offermans in verveling. “Want ze vervelen zich te pletter, die vervelende jongeren, ze zoeken opwinding die het leven kennelijk niet meer automatisch in voldoende hoeveelheden te bieden heeft.”

Het is de schuld van de vooruitgang dat we geen echte uitdaging meer treffen – een waarbij je je leven niet zeker bent. Daarom zoeken we kicks die de lamlendigheid verdrijven.

Dat is anders wanneer het leven meer onzekerheden heeft, meent Offermans. Wanneer je afhankelijk bent van de natuur, wanneer je ’s morgens niet weet of je ’s avonds je kinderen te eten kunt geven, dan dwingt het bestaan je tot inzet van alle krachten.

Maar Oeganda daagt de essayist uit. Genoeg mensen die leven onder de armoedegrens. Een kind kan sterven aan malaria. De kans op beroving stijgt. Is met de struggle for life de sensatiezucht gestild? Ik kan het moeilijk geloven. Ik sla een serieuze krant open en knal op foto’s van vier mannen op een rij, hun afgehakte hoofden langszij. De bandieten werden opgepakt voor een overval en een boze menigte hakte hen de kop af. Roddelkrant Red Pepper laat dagelijks onthoofde lijken zien, een pagina verder staan de chicks van de dag.

Nu worden kranten wel gelezen door middenklassers die hun leven zeker zijn. Maar juist de mensen die vechten voor hun bestaan zijn de sensatiemakers, zij die onthoofden en houden van leedvermaak.

**
Verveling en sensatie verscheen in Internationale Samenwerking van september 2008

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *