Het nieuwe meisje in de auto is lastig te plaatsen. Voor een Oegandees elitekind is ze veel te vriendelijk en bescheiden.

Mijn wagen volgeladen met schoolkinderen heeft er sinds een paar weken een passagier bij. Ze is zeven, Oegandees en ze heet Scovia. Ze woont in Kampala op een prachtige compound. Voorbij het gietijzeren hek dat met klimop en bloemen is dichtgegroeid, begint een Efteling van landhuizen in een tropisch woud. Dat bos is aangelegd, maar juist dat maakt het zo bijzonder. De doorsnee Afrikaan die gaat bouwen, kapt eerst alle bomen en struiken. Dan legt hij gras en glanzende tegels.

Scovia woont in een idylle. Ze stapt ‘s morgens in samen met de twee Nederlands-Guatemalteekse kinderen die ik daar ophaal. Wanneer ze niet met ons meerijdt, is er een chauffeur die haar brengt en haalt.

Toch kon ik Scovia niet meteen plaatsen. Om daar te wonen en naar de internationale school te gaan, moet ze rijke ouders hebben. Van veel Oegandese kinderen op school heeft de vader of moeder een baan hoog in het regeringsapparaat.. Zij worden vaak gebracht en gehaald door een chauffeur, om de middag door te brengen met een kindermeisje en Nickelodeon.

Scovia’s gedrag lijkt niet op dat van een doorsnee Oegandees elitekind. In plaats van lawaaiig is ze vriendelijk, gezeglijk en bescheiden. Tot bleek dat Scovia heelmaal niet in het grote beige huis woont, maar in de personeelswoning erachter.

De vrouw die ze ‘moeder’ noemt is haar moeder niet. Scovia woont pas een paar jaar in Kampala. Ze is geboren in het Noorden, in het deel van Oeganda dat de afgelopen 22 jaar is geterroriseerd door Joseph Kony’s Verzetsleger van de Heer. Haar vader is voor de ogen van zijn gezin door de rebellen vermoord. Haar moeder toen z ijop het land aan het werk was. Ook haar broer en zus hebben de burgeroorlog niet overleefd.

Scovia zat in een vluchtelingenkamp. Ze was er slecht aan toe toen de Nederlandse Nicolle haar daar vond. Zij nam het meisje mee naar Kampala. Bracht haar naar de dokter en toen ze beter was naar haar huishoudster Christine – net als het meisje een Acholi uit het Noorden. Deze alleenstaande moeder had al een aidswees in huis, en ging op zoek naar een nieuw thuis voor Scovia. Zo kwam het meisje bij Regina, haar man en twee tienerzonen. Zij wonen op het Eftelingachtig terrein waar Regina werkt als kok.

De Italianen bij wie Regina in dienst is, betalen Scovia’s school, haar uniform en haar boeken. Ook stellen ze hun chauffeur ter beschikking. Omdat Scovia nu huiswerk moet maken en het personeelshuisje maar twee ruimtes heeft, hebben de Italianen een kamer in het grote huis voor haar ingericht. Wanneer ze volgend jaar terugkeren naar Italië, gaat Scovia mee. In een hel geboren, net niet in de hel gestorven, trof Scovia vier engelen op rij.

**
Engelen voor Scovia verscheen in De Pers van 30 september 2008