Marcia! Getatchew zijn sax-sound was voor mij zo’n openbaring. Een saxofonist waarbij je in twee noten herkent dat hij het is. Fantastisch. Toen hebben we hem ook opgespoord en uitgenodigd voor ons festival indertijd. Hij koos toen echt dat hij met ons wilde spelen! Een krankzinnig project. Twee CD’s en zo’n 100 optredens over de hele wereld. Nu is hij bijna 80, kan moeilijk lopen en heeft suikerziekte. We gaan nog 1 keer een tourtje doen in Ethiopie met hem, hopelijk. In oktober. En we zorgen goed voor hem.
Ik vind zelf muziekmaken maar raar. Ik hou van het sociale, maar aandacht voor mezelf vind ik ongemakkelijk. Ik durf ook absoluut niet te zingen, of zoiets. Gitaarspelen is een soort rare worsteling. Maar brengt wel dingen bij elkaar.
M’n dochter Lena (13) zong gewoon twee liedjes op het recente Ex Festival. Zit nergens mee!
Mijn vader was een jazz-fanaat, voornamelijk gitaar. Daarom dacht ik dat ik dat allemaal wel gezien had. Maar goed, nu gaat het al 35 jaar loos! En ongelooflijk. Zoveel grenzen die we overschrijden! Al die eigenwijze karakters!
Eigenlijk wilde ik journalist worden…(Ik heb SvdJ gedaan!)
Het hoofdstuk Afrika is ook grappig. Mijn vader was ook illustrator. Van kinderstrips en veel dieren. Veel over Afrika. Waanzinnig.
Mijn moeder was nooit naar school geweest. Door de oorlog. Toen plots moeder-mavo, avond-havo en antropologie op de VU. Toen drie maanden naar Senegal en een boek geschreven! Later overleed ze in Marokko. Ik was (ook) trots.
Ik heb, met Emma, een heel jaar in Afrika rondgereden. 23 landen. Nederland, Marokko, Tsjaad, Congo, naar beneden, Kaappunt en langs de oostkant omhoog. Altijd in de bush, in de auto. Steeds gevonden door lokale mensen. Zo dicht bij iedereen. Phew! Zo te gek! En natuurlijk ook een hoop toestanden, dat weet je wel.
Congo en Ethiopie waren het meest geweldig. Ook het meest verschillend. Sindsdien zijn Emma en ik zo’n 18 keer in Ethiopie geweest en met The Ex zo’n 7 muziekprojecten gedaan. Omdat er behoefte aan is. Er is geen honger, maar honger naar informatie. Mensen zijn sterk, zelfverzekerd. Het is geen kolonie geweest en dat merk je. Vonken en inspiratie van twee kanten!
Nou ja, zo kan ie wel weer!
Hele grote groet!
Terrie.
(PS heb je ook een ‘gewone’ e-mail? Kan ik misschien wat foto’s sturen)
AUTHOR: Terrie Hessels
AUTHOR EMAIL: terp@theex.nl
AUTHOR URL:
SUBJECT: [Marcia Luyten] Contact
IP: 83.163.166.63
Array
(
[Naam] => Terrie Hessels
[E-mail] => terp@theex.nl
[boodschap] => Marcia! Getatchew zijn sax-sound was voor mij zo’n openbaring. Een saxofonist waarbij je in twee noten herkent dat hij het is. Fantastisch. Toen hebben we hem ook opgespoord en uitgenodigd voor ons festival indertijd. Hij koos toen echt dat hij met ons wilde spelen! Een krankzinnig project. Twee CD’s en zo’n 100 optredens over de hele wereld. Nu is hij bijna 80, kan moeilijk lopen en heeft suikerziekte. We gaan nog 1 keer een tourtje doen in Ethiopie met hem, hopelijk. In oktober. En we zorgen goed voor hem.
Ik vind zelf muziekmaken maar raar. Ik hou van het sociale, maar aandacht voor mezelf vind ik ongemakkelijk. Ik durf ook absoluut niet te zingen, of zoiets. Gitaarspelen is een soort rare worsteling. Maar brengt wel dingen bij elkaar.
M’n dochter Lena (13) zong gewoon twee liedjes op het recente Ex Festival. Zit nergens mee!
Mijn vader was een jazz-fanaat, voornamelijk gitaar. Daarom dacht ik dat ik dat allemaal wel gezien had. Maar goed, nu gaat het al 35 jaar loos! En ongelooflijk. Zoveel grenzen die we overschrijden! Al die eigenwijze karakters!
Eigenlijk wilde ik journalist worden…(Ik heb SvdJ gedaan!)
Het hoofdstuk Afrika is ook grappig. Mijn vader was ook illustrator. Van kinderstrips en veel dieren. Veel over Afrika. Waanzinnig.
Mijn moeder was nooit naar school geweest. Door de oorlog. Toen plots moeder-mavo, avond-havo en antropologie op de VU. Toen drie maanden naar Senegal en een boek geschreven! Later overleed ze in Marokko. Ik was (ook) trots.
Ik heb, met Emma, een heel jaar in Afrika rondgereden. 23 landen. Nederland, Marokko, Tsjaad, Congo, naar beneden, Kaappunt en langs de oostkant omhoog. Altijd in de bush, in de auto. Steeds gevonden door lokale mensen. Zo dicht bij iedereen. Phew! Zo te gek! En natuurlijk ook een hoop toestanden, dat weet je wel.
Congo en Ethiopie waren het meest geweldig. Ook het meest verschillend. Sindsdien zijn Emma en ik zo’n 18 keer in Ethiopie geweest en met The Ex zo’n 7 muziekprojecten gedaan. Omdat er behoefte aan is. Er is geen honger, maar honger naar informatie. Mensen zijn sterk, zelfverzekerd. Het is geen kolonie geweest en dat merk je. Vonken en inspiratie van twee kanten!
Nou ja, zo kan ie wel weer!
Hele grote groet!
Terrie.
(PS heb je ook een ‘gewone’ e-mail? Kan ik misschien wat foto’s sturen)
[telefoon] =>
)