Dank voor uw grandioze boek over Limburg na Sittard en Geleen! Ik, zoon van een hervormd meisje en een gereformeerde jongen uit Rotterdam, trouwde tweemaal met een meisje uit Heerlen, waar ik ook weer van scheidde. Nu ben ik – al weer 27 jaar – met een dame uit Twente. Aan de – aanvankelijke – roomsheid van dit trio hoeft niemand te twijfelen, als ik vertel dat zij achtereenvolgens Emilie Petra Elise Maria, Paula Lamberdina Maria en Antoinetta Henriette Maria he(e)t(t)en. Als je eenmaal met een katholiek meisje in zee gaat, wil je blijkbaar niet anders meer. Toen ik vorig jaar 70 werd verrasten de drie zoons (van 1970, 73 en 76) uit mijn eerste twee huwelijken ons met een grote reis, die binnenkort gaat plaatsvinden. Alleen al vanwege die kinderen had ik Zuid-Limburg niet willen missen. Maar het was om veel meer redenen een onvergetelijke indringende fase in mijn leven. Mijn vader belandde er als beroepsmilitair bij AFCENT, vanuit Fontainebleau weggestuurd door Charles de Gaulle. Ik heb hier nog een prachtige persfotoreportage van Het Limburgs Dagblad of De Limburger medio jaren 70. NATO commandant Alexander Haig, later Amerikaans Minister van Buitenlandse Zaken, bezocht Brunssum. Ondertussen bezorgden mijn vader, luitenant-kolonel en de Nederlandse rechterhand van de Duitse AFCENT-commandant en mijn moeder zijn echtgenote Patricia een passend gevulde dag in Maastricht, met museumbezoek en lunch met gouverneur Charles van Rooy. Ondanks dat ik sportte bij AVON (Atletiekvereniging Oranje Nassau) waar we vaak met een man of drie, vier douchten in een waszaal waar wel 200 douchekoppen tegelijk sproeiden en ongelooflijk veel kolenstof moet zijn weggespoeld, ben ik nogal aan de buitenkant van het Zuid-Limburgse leven gebleven. Het Geluk van Limburg trekt me alsnog fascinerend verder naar binnen toe. Veel dank hiervoor!

Koos Dansen, Arnhem

AUTHOR: Koos Dansen
AUTHOR EMAIL: j.dansen@chello.nl
AUTHOR URL:
SUBJECT: [Marcia Luyten] Contact
IP: 92.108.218.205
Array
(
[1_Naam] => Koos Dansen
[2_E-mail] => j.dansen@chello.nl
[3_boodschap] => Dank voor uw grandioze boek over Limburg na Sittard en Geleen! Ik, zoon van een hervormd meisje en een gereformeerde jongen uit Rotterdam, trouwde tweemaal met een meisje uit Heerlen, waar ik ook weer van scheidde. Nu ben ik – al weer 27 jaar – met een dame uit Twente. Aan de – aanvankelijke – roomsheid van dit trio hoeft niemand te twijfelen, als ik vertel dat zij achtereenvolgens Emilie Petra Elise Maria, Paula Lamberdina Maria en Antoinetta Henriette Maria he(e)t(t)en. Als je eenmaal met een katholiek meisje in zee gaat, wil je blijkbaar niet anders meer. Toen ik vorig jaar 70 werd verrasten de drie zoons (van 1970, 73 en 76) uit mijn eerste twee huwelijken ons met een grote reis, die binnenkort gaat plaatsvinden. Alleen al vanwege die kinderen had ik Zuid-Limburg niet willen missen. Maar het was om veel meer redenen een onvergetelijke indringende fase in mijn leven. Mijn vader belandde er als beroepsmilitair bij AFCENT, vanuit Fontainebleau weggestuurd door Charles de Gaulle. Ik heb hier nog een prachtige persfotoreportage van Het Limburgs Dagblad of De Limburger medio jaren 70. NATO commandant Alexander Haig, later Amerikaans Minister van Buitenlandse Zaken, bezocht Brunssum. Ondertussen bezorgden mijn vader, luitenant-kolonel en de Nederlandse rechterhand van de Duitse AFCENT-commandant en mijn moeder zijn echtgenote Patricia een passend gevulde dag in Maastricht, met museumbezoek en lunch met gouverneur Charles van Rooy. Ondanks dat ik sportte bij AVON (Atletiekvereniging Oranje Nassau) waar we vaak met een man of drie, vier douchten in een waszaal waar wel 200 douchekoppen tegelijk sproeiden en ongelooflijk veel kolenstof moet zijn weggespoeld, ben ik nogal aan de buitenkant van het Zuid-Limburgse leven gebleven. Het Geluk van Limburg trekt me alsnog fascinerend verder naar binnen toe. Veel dank hiervoor!

Koos Dansen, Arnhem

[4_telefoon] =>
)