Geachte mevrouw Luyten,

In de Volkskrant las ik het interview over uw laatste boek. Ik woon bijna tien jaar in Argentinië en las het met belangstelling. Tijdens het lezen trof mij het beeld dat uit het interview oprijst, als was er een elite van grootgrondbezitters die tegenover het Argentijnse volk stond wat betreft de vuile oorlog. Graag wilde ik hierbij een kanttekening plaatsen, voor wat het waard is, en mogelijk ook geheel ter overvloede.

Ik begrijp dat in het interview de middenklasse niet aan bod komt, Máxima was daar geen onderdeel van. Maar uit wat ik hier van mensen hoor, weet ik dat in de middenklasse ook veel steun was (en is) voor het ingrijpen door de militairen. Met de kennis van achteraf erkent iedereen dat de militairen doorschoten in geweld. Maar de aanleiding voor hun ingrijpen was jaren van terroristische acties door een kleine groep mensen. De weduwe van Perón startte al met gewelddadige aanpak van deze groep. Dit is allemaal heel gedetailleerd beschreven in het boek ‘Ooit hadden we een vaderland’ van oud ambassadeur Jan Edward Craanen. Als u in het interview spreekt over ‘linkse opstand’ (“Aan de jaren van gewelddadige onderdrukking door de rechtse militairen waren jaren van linkse opstand vooraf gegaan.”) dan vrees ik dat dat in Nederlandse oren romantisch klinkt, als stond de ‘linkse opstand’ aan de goede kant van de geschiedenis, wat absoluut niet zo was. Ook als het gaat over een elite die zichzelf moest beschermen (wat werkelijk zo was, tegen ontvoeringen en erger), kan dat onbedoeld overkomen als dat een elite ter bescherming van zichzelf en ten koste van de overige Argentijnen een dictatuur installeerde. Maar praktisch de hele Argentijnse samenleving had genoeg van het geterroriseer door de Montoneros en co., iedereen hier zegt (als je ernaar vraagt) dat ingrijpen nodig was.
Die opmaat naar het militaire regime lijkt me belangrijk goed te schetsen, voor een juist beeld van de brede steun die de militairen in eerste instantie genoten – waarbij later duidelijk werd hoe dit vreselijk mis was gegaan.

Ik kan het boek van Craanen echt van harte aanbevelen, omdat het recht doet aan de Argentijnse geschiedenis, die zo wezenlijk, zo diepgaand anders is dan de Nederlandse.

Tot zover!

Met hartelijke groeten,

Barbara Wijnands
Mar del Plata

AUTHOR: Barbara Wijnands
AUTHOR EMAIL: bsm.wijnands@protonmail.com
AUTHOR URL:
SUBJECT: [Marcia Luyten] Contact
IP: 181.117.228.51
Array
(
[1_Naam] => Barbara Wijnands
[2_E-mail] => bsm.wijnands@protonmail.com
[3_Telefoon] =>
[4_Bericht] => Geachte mevrouw Luyten,

In de Volkskrant las ik het interview over uw laatste boek. Ik woon bijna tien jaar in Argentinië en las het met belangstelling. Tijdens het lezen trof mij het beeld dat uit het interview oprijst, als was er een elite van grootgrondbezitters die tegenover het Argentijnse volk stond wat betreft de vuile oorlog. Graag wilde ik hierbij een kanttekening plaatsen, voor wat het waard is, en mogelijk ook geheel ter overvloede.

Ik begrijp dat in het interview de middenklasse niet aan bod komt, Máxima was daar geen onderdeel van. Maar uit wat ik hier van mensen hoor, weet ik dat in de middenklasse ook veel steun was (en is) voor het ingrijpen door de militairen. Met de kennis van achteraf erkent iedereen dat de militairen doorschoten in geweld. Maar de aanleiding voor hun ingrijpen was jaren van terroristische acties door een kleine groep mensen. De weduwe van Perón startte al met gewelddadige aanpak van deze groep. Dit is allemaal heel gedetailleerd beschreven in het boek ‘Ooit hadden we een vaderland’ van oud ambassadeur Jan Edward Craanen. Als u in het interview spreekt over ‘linkse opstand’ (“Aan de jaren van gewelddadige onderdrukking door de rechtse militairen waren jaren van linkse opstand vooraf gegaan.”) dan vrees ik dat dat in Nederlandse oren romantisch klinkt, als stond de ‘linkse opstand’ aan de goede kant van de geschiedenis, wat absoluut niet zo was. Ook als het gaat over een elite die zichzelf moest beschermen (wat werkelijk zo was, tegen ontvoeringen en erger), kan dat onbedoeld overkomen als dat een elite ter bescherming van zichzelf en ten koste van de overige Argentijnen een dictatuur installeerde. Maar praktisch de hele Argentijnse samenleving had genoeg van het geterroriseer door de Montoneros en co., iedereen hier zegt (als je ernaar vraagt) dat ingrijpen nodig was.
Die opmaat naar het militaire regime lijkt me belangrijk goed te schetsen, voor een juist beeld van de brede steun die de militairen in eerste instantie genoten – waarbij later duidelijk werd hoe dit vreselijk mis was gegaan.

Ik kan het boek van Craanen echt van harte aanbevelen, omdat het recht doet aan de Argentijnse geschiedenis, die zo wezenlijk, zo diepgaand anders is dan de Nederlandse.

Tot zover!

Met hartelijke groeten,

Barbara Wijnands
Mar del Plata
[email_marketing_consent] =>
[entry_title] => Contact
[entry_permalink] => https://marcialuyten.nl/contact/
[feedback_id] => b85c37cbe1a448b831c7ddcfa8ae91c7
)