Dag Marcia,
Dank voor je prachtige column over het muziekonderwijs en de orkestcultuur. Als dirigent en saxofoon en klarinetdocent herken ik je geschetste beeld en het klopt.
Tussen grofweg 1970-1990 is het muziekonderwijs in Nederland
goed geweest. Ik werd lid van een erg goed harmonieorkest en mijn zussen ook en mijn ouders betaalden alleen contributie voor het orkest en gratis instrument en gratis les. Dat verklaart de enorm goede blazerscultuur in dit tijdvak; Nederland was gidsland met als mondiaal platform het Wereld Muziek Concours.
Van die generatie komt nu vooral de groep 50 tot en met 53 jarigen weer bij mij lessen omdat ze vroeger hebben gespeeld.
Een zinnetje uit je column tikt een voor mij bijzonder essentieel punt aan. De viooldocent die merkt dat een elektrisch versterkt instrument hipper is.
Onze maatschappij lijkt niet meer zonder welke vorm van elektriciteit en de daaruit voorvloeiende geluidsversterking te kunnen.
Voor mij hoeft bezield contact en bezield musiceren nooit versterkt te worden en in die zin staat het gemis van zingen in een schoolklas aan de absolute basis voor het niveau van het sociale contact in onze maatschappij.
Ik blijf in mijn lesgeven vechten voor de zachte krachten die ooit gaan overwinnen en ben dit jaar bijzonder geinspireerd door het prachtige boek Psoas, de Spier van de Ziel van Liz Koch. Het beschrijft prachtig waar bezieling lichamelijk wordt

Vriendelijke groet,
Henk Menkveld
www.henkmenkveld.nl

AUTHOR: Henk Menkveld
AUTHOR EMAIL: info@henkmenkveld.nl
AUTHOR URL:
SUBJECT: [Marcia Luyten] Contact
IP: 2a02:a446:a509:1:41d8:fd0e:e040:572e
JSON_DATA
{“1_Naam”:”Henk Menkveld”,”2_E-mail”:”info@henkmenkveld.nl”,”3_”:”Dag Marcia,\r\nDank voor je prachtige column over het muziekonderwijs en de orkestcultuur. Als dirigent en saxofoon en klarinetdocent herken ik je geschetste beeld en het klopt.\r\nTussen grofweg 1970-1990 is het muziekonderwijs in Nederland\r\ngoed geweest. Ik werd lid van een erg goed harmonieorkest en mijn zussen ook en mijn ouders betaalden alleen contributie voor het orkest en gratis instrument en gratis les. Dat verklaart de enorm goede blazerscultuur in dit tijdvak; Nederland was gidsland met als mondiaal platform het Wereld Muziek Concours.\r\nVan die generatie komt nu vooral de groep 50 tot en met 53 jarigen weer bij mij lessen omdat ze vroeger hebben gespeeld.\r\nEen zinnetje uit je column tikt een voor mij bijzonder essentieel punt aan. De viooldocent die merkt dat een elektrisch versterkt instrument hipper is.\r\nOnze maatschappij lijkt niet meer zonder welke vorm van elektriciteit en de daaruit voorvloeiende geluidsversterking te kunnen.\r\nVoor mij hoeft bezield contact en bezield musiceren nooit versterkt te worden en in die zin staat het gemis van zingen in een schoolklas aan de absolute basis voor het niveau van het sociale contact in onze maatschappij.\r\nIk blijf in mijn lesgeven vechten voor de zachte krachten die ooit gaan overwinnen en ben dit jaar bijzonder geinspireerd door het prachtige boek Psoas, de Spier van de Ziel van Liz Koch. Het beschrijft prachtig waar bezieling lichamelijk wordt \r\n\r\nVriendelijke groet, \r\nHenk Menkveld\r\nwww.henkmenkveld.nl”,”email_marketing_consent”:””,”entry_title”:”Marcia Luyten”,”entry_permalink”:”https:\/\/www.marcialuyten.nl\/”,”feedback_id”:”be26bbbbb38976e47b880eabfab81e6e”}