Beste Marcia,

Onlangs heb ik je man ontmoet op een feestje, mijn man Frank had hem al eens gesproken in de Dominicuskerk.
Ik wil je laten weten dat ik heb genoten van het geluk van Limburg. Al zevenentwintig jaar bezoek ik met veel plezier mijn schoonfamilie in Heerlen. Toen ik voor het eerst kwam begreep ik niet waarom zij mij een meisje van boven de rivieren noemden en van mij onder de indruk waren. Ik was toch niet heel anders? Alhoewel… ze boden mij steeds thee aan terwijl ik aan koffie verslaafd ben. Nog steeds zeggen ze tegen elkaar als ze koffie zetten: Claartje wil vast thee:) Na het lezen van jouw boek kan ik dat heel goed plaatsen. Ook begrijp dik beter waarom ik voelde dat gevoelens van minderwaardigheid en trots om elkaar streden ten aanzien van iemand die uit de Randstad. Nu begrijp ik beter waarom mijn schoonvader zo fel! is over de PvdA en ook waarom mijn schoonouders trots vertellen over het culturele aanbod in Heerlen en waarom mijn man Frank zo’n spuughekel aan drugs heeft. En ook waarom hij soms een diepe, bijna existentiële heimwee heeft naar het Zuiden terwijl hij vermoed ik niet echt terug zou kunnen omdat hij het leven daar ook op een bepaalde manier ontgroeid is. De reden dat ik er vanaf het begin graag kwam was het gevoel van gemeenschap. Het vanzelfsprekende ritme en samenzijn. Kerk-café-voetbal, uitvaart-koffietafel-café. Met elkaar zijn en voor elkaar zorgen, het was voor mij het puzzelstukje dat ik in mijn leven miste. Mijn schoonvader wordt met de jaren steeds conservatiever. Hij houdt vast aan iets wat geweest is- aan een verloren gegane Limburgse identiteit. Ook dat kan ik nu wat beter plaatsen. Als hij in Amsterdam is dan wordt hij vanzelf vrijer, alsof hij door de omgeving wordt geopend. Dat doet hem en ons dan goed. Met de degradatie van Roda JC heb ik indertijd meegeleefd. Wat een verdriet….. Kortom, ik ben je dankbaar dat je dit boek hebt willen schrijven. Om het einde heb ik gehuild, zoals velen vermoed ik. Hartelijke groeten van Claartje Kruijff

AUTHOR: Claartje Kruijff
AUTHOR EMAIL: claartjekruijff@ziggo.nl
AUTHOR URL:
SUBJECT: [Marcia Luyten] Contact
IP: 94.211.82.51
Array
(
[1_Naam] => Claartje Kruijff
[2_E-mail] => claartjekruijff@ziggo.nl
[3_boodschap] =>
Beste Marcia,

Onlangs heb ik je man ontmoet op een feestje, mijn man Frank had hem al eens gesproken in de Dominicuskerk.
Ik wil je laten weten dat ik heb genoten van het geluk van Limburg. Al zevenentwintig jaar bezoek ik met veel plezier mijn schoonfamilie in Heerlen. Toen ik voor het eerst kwam begreep ik niet waarom zij mij een meisje van boven de rivieren noemden en van mij onder de indruk waren. Ik was toch niet heel anders? Alhoewel… ze boden mij steeds thee aan terwijl ik aan koffie verslaafd ben. Nog steeds zeggen ze tegen elkaar als ze koffie zetten: Claartje wil vast thee:) Na het lezen van jouw boek kan ik dat heel goed plaatsen. Ook begrijp dik beter waarom ik voelde dat gevoelens van minderwaardigheid en trots om elkaar streden ten aanzien van iemand die uit de Randstad. Nu begrijp ik beter waarom mijn schoonvader zo fel! is over de PvdA en ook waarom mijn schoonouders trots vertellen over het culturele aanbod in Heerlen en waarom mijn man Frank zo’n spuughekel aan drugs heeft. En ook waarom hij soms een diepe, bijna existentiële heimwee heeft naar het Zuiden terwijl hij vermoed ik niet echt terug zou kunnen omdat hij het leven daar ook op een bepaalde manier ontgroeid is. De reden dat ik er vanaf het begin graag kwam was het gevoel van gemeenschap. Het vanzelfsprekende ritme en samenzijn. Kerk-café-voetbal, uitvaart-koffietafel-café. Met elkaar zijn en voor elkaar zorgen, het was voor mij het puzzelstukje dat ik in mijn leven miste. Mijn schoonvader wordt met de jaren steeds conservatiever. Hij houdt vast aan iets wat geweest is- aan een verloren gegane Limburgse identiteit. Ook dat kan ik nu wat beter plaatsen. Als hij in Amsterdam is dan wordt hij vanzelf vrijer, alsof hij door de omgeving wordt geopend. Dat doet hem en ons dan goed. Met de degradatie van Roda JC heb ik indertijd meegeleefd. Wat een verdriet….. Kortom, ik ben je dankbaar dat je dit boek hebt willen schrijven. Om het einde heb ik gehuild, zoals velen vermoed ik. Hartelijke groeten van Claartje Kruijff

[4_telefoon] =>
)