KIGALI – Waar een bankje onder een van oranjebloesem vergeven boom had moeten komen, gaapt een gat. Er is een graftombe gebouwd in de voortuin van hare majesteits ambassade te Kigali, en dat ter ere van Máxima.

De secretaris van de chargé d’affaires – de ambassadeur heet officieel niet ambassadeur, maar zaakgelastigde – heeft nog hoop dat wat hij nu ‘de tombe’ noemt, morgen echt een bank is. Naast die bank wordt zaterdagmorgen om elf uur een boom geplant en als die staat, zingen de Nederlanders in Kigali het Wilhelmus, in de hand een oranjebitter.

Achter het hoofd van de Rwandese receptioniste prijkt, de week voorafgaand aan 02-02-02, een serie foto’s van het prinselijk stel – niet uit de glamourserie; nee, een vriend van de secretaris is fotograaf en ‘ook Oranjegek’, en bij de uitstapjes van Willem-Alexander en Máxima stond hij vooraan en schoot plaatjes van het paar.

Wekenlang is de secretaris er al druk mee. Lokale krantjes vroegen foto’s van het bruidspaar op, een promotiefilmpje uit Den Haag is naar de Rwandese televisie gestuurd.

Meneer Mulders dieet is opgeschort, want her en der moest oranjegebak geproefd. Het werden muffins, met aan de buitenkant gepofte rijst, stevig in het oranjeglazuur.

De haring is twee weken geleden al ingevlogen, diepgevroren, net als de gerookte paling en de Goudse kazen. Die worden met stukjes gember aan een prikker geregen, zo één met een Nederlands vlaggetje.

De vijftig Nederlanders in Kigali hebben ’s avonds bal, met feestkleding, haring en paling. Dat laatste is reden tot onrust, want wie was zo slim een smoking mee naar Centraal-Afrika te nemen en wie niet? De verslaggeefster prijst zich gelukkig. Dat ze haar bruidstoilet van een forse split voorzag – daar waar de sleep werd weggeknipt – en die liet verschepen, scheen eerst volstrekt belachelijk. Tot de trouwerij zich aandiende.

De liefde voor Máxima lijkt weinig te lijden onder de tienduizend kilometer afstand tot thuis. De met de uitnodiging verstuurde foto van het paar siert elk diplomatiek dressoir, en dat terwijl de Argentijnse er haar vermaledijde Keukenhof-outfit draagt.

Of de Nederlanders in Kigali het op de hoogtijdag moeten doen met de hymne en de haring of dat hun ook een blik op de bruid is gegund, is onzeker. Vorige week mislukte de proefuitzending van de zender die de trouwpartij wil uitzenden. En dan nog: op het feestterrein van hare majesteits ambassade is nergens televisie.