LIMBURG BERICHT #2 Sanderbout

Hij steekt een zuurtje in de mond als hij de weg oversteekt. Handschoenen gaan weer aan. De supermarkt was zijn keerpunt. Van daaruit wandelt Jack Reubsaet naar zijn eigen buurt aan de overkant van de Rijksweg terug. Zeker drie keer per week maakt hij een rondje door Sanderbout, de koloníe, zoals ze hier in Sittard de oud-mijnwerkersbuurt noemen. Zijn vrouw komt van buiten en wil er niet wonen. Hij kan er niet wegblijven.

Slierten van huisjes, de C1000 uit de jaren tachtig, postzegeltuinen zijn gedempt met steen – tegels of kiezels; met het oog op sloop is alles grauw geworden. Maar Sanderbouters houden van hun wijk.

De mijn is weg. Van de kameraadschap is nog heel wat over. Waar die niet vanzelf groeide, in de mijn, werd die erin geramd. Zo is Jack een voetballer. Als scout van Roda JC ontdekte hij Mark van Bommel. Vroeger was hij het talent waar scouts achteraan zaten.

Hij was 16 toen een afvaardiging uit het naburige Beek kwam praten. De deur naar de achterkamer waar zijn pa zat, werd dichtgeschoven. Jacks vader Sjaak bestierde het café waar Sanderbout bovengronds om draaide. Daar werden op vrijdag de duiven gezet, op zaterdag en zondag werd gegokt en gedronken, daar werden huwelijken verspeeld en gelijmd. De scout bood de jonge voetballer duizend gulden per seizoen, in 1963 een fortuin.

De scout zocht meneer Reubsaet op: of de jongen in Beek mocht komen voetballen? Al die tijd had de vader gezwegen. Nu rees hij twee meter omhoog: “Dan zult u een kosthuis voor hem moeten vinden, meneer. Dat die jongen zo groot en sterk is en goed kan voetballen, komt doordat hij veel boterhammen heeft gegeten. Die boterhammen zijn betaald door de mensen van Sanderbout. Dus of u neemt hem mee, of ik breek al zijn botten. Dan raakt-ie nooit meer een bal aan.”

De Sanderbouters kunnen goed vechten en de deal ging niet door. Groot gelijk, vindt Jack.

Afgelopen jaar wilde de gemeente aan Sanderbout komen. “Ze” hadden besloten dat deze Vogelaarwijk zijn tijd had gehad. Die oude meuk moest plat. Het was tijd voor frisse nieuwbouw. Maar de liefde voor Sanderbout heeft met die stenen niet zo veel te maken. Die geldt dat wat zich ertussen afspeelt. In de zomer staan alle deuren open en stoelen op de stoep. Als het vriest loopt iedereen naar de winkel voor een praatje.

De bewoners zijn toen opgestaan en hebben voor hun wijk gevochten. Eerst hebben ze renovatie afgedwongen. Daarna op 9 juni 2010 met 46% op Geert Wilders gestemd. Op 2 maart 2011 werd in Sittard de PVV de grootste.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *